Miomektomia laparoskopowa
Jedną z technik operacyjnych stosowaną w leczeniu mięśniaków macicy jest laparoskopia. Operacje laparoskopowe mają tę wyższość nad chirurgią klasyczną, że wiążą się z mniejszą inwazyjnością oraz mniejszym urazem tkankowym. W praktyce skutkuje to krótszym pobytem pacjentki w szpitalu oraz szybszym jej powrotem do normalnej aktywności.
Laparoskopia polega na wprowadzeniu do jamy brzusznej na ogół trzech tzw. troakarów czyli prowadnic o średnicy od 0,5-1 cm umożliwiających wprowadzanie do jamy brzusznej teleskopu (zwykle poprzez centymetrowe nacięcie w fałdzie podpępkowej) oraz narzędzi, za pomocą których operator wykonuje zabieg (zwykle poprzez dwa nacięcia 0,5-1 cm) nad spojeniem łonowym.
Teleskop wprowadzony do jamy brzusznej połączony jest tzw. torem wizyjnym z monitorem, na którym operator widzi obraz jamy brzusznej odpowiednio powiększony w wysokiej rozdzielczości kolorowego monitora.
Arsenał narzędzi do chirurgii laparoskopowej jest bardzo szeroki i obejmuje narzędzia klasyczne np. nożyczki, a także elektronarzędzia, staplery czy narzędzia aplikujące promień laserowy. Technika operacyjna jest w przypadku laparoskopii taka sama jak w klasycznej chirurgii. Różnica polega na użyciu innych narzędzi oraz innej optyce (operator widzi pole operacyjne nie bezpośrednio, ale na ekranie).
Z powyższych powodów na ogół zabiegi laparoskopowe trwają dużej niż z dostępu brzusznego. W zamian za to pacjentka może opuścić szpital po operacji laparoskopowej nawet wieczorem tego samego dnia kiedy była operowana.
Optymalnymi do operacji laparoskopowej mięśniakami są guzy podsurowicówkowe. Nowoczesne standardy operacji laparoskopowych mięśniaka wymagają zeszycia powstałej po wyłuszczeniu rany. Wyłuszczony guz usuwany jest następnie z jamy brzusznej za pomocą narzędzia zwanego morselatorem, które to urządzenie kawałkuje guza umożliwiając ewakuacje jego fragmentów przez troakar o stosunkowo małej średnicy.
Technika ta umożliwia usunięcie z jamy brzusznej nawet bardzo dużych guzów litych, jakkolwiek usuwania olbrzymich mięśniaków drogą laparoskopową podejmuje się niewiele ośrodków.
Do miomektomii laparoskopowej nie nadają się pacjentki, u których zachodzi podejrzenie złośliwości guza. Bezwzględne przeciwwskanie do laparoskopii stanowi m.in. rozlane zapalenie otrzewnej, poważne zaburzenia krzepnięcia, zły stan ogólny pacjentki. Wykonanie operacji laparoskopowej u pacjentki z ekstremalną otyłością jest również obarczone wysokim ryzykiem powikłań. Laparoskopia nie różni się od laparotomii w zakresie szansy na ciąże po operacji mięśniaka macicy (od 40 do 47%) oraz ryzyka nawrotu (ok. 20%).